Terrengsykling for store og små

Då eg var lita jente så elska eg å sykle.
Sidan me budde eit godt stykke unna både barnehage og skulen og ikkje minst, byens sentrum, og mor mi ikkje køyrde bil, så var det å bruke sykkelen til transport eit opplagt valg.

Og nå som "stor jente" så eg er fortsatt glad i å sykle.
Denne gode følelsen av fart, og vind, landskapet som glir eller susar forbi, luktene og lydene undervegs, underlaget, beherskelsen av sykkelen, denne friheten av å kunne styre sykkelen kor hen eg vil, av rein spontanitet og muskelkraft, blir eg glad av.

Eg likar både landeveissykling og terrengsykling.
Med riktig utstyr (=beskyttelsesutstyr) kunne eg til og med tenkt meg å prøve downhill ein gong.
Men éin ting av gangen.
Kneet først, og IM 70.3 først.

På torsdagskvelden trengte eg å lufte hovudet mitt.
Etter to dagar med gruppeterapi ved DPS var det visst nokre brikkar som hadde falle på feil plass, så då passa det bra å riste dei laus igjen på sykkelen på grusunderlag, tenkte eg.
Dessutan innbiller eg meg at mange av dei negative tankar som til tider herjer i hovudet mitt, ikkje orkar å henge på i  lange motbakkar.

Ein god plass for å lufte hovudet mitt.
Negative tankar ligg igjen nede i Seljord.

Derfor blei det ein rask tur i kveldinga opp mot Raudkleiv på torsdagskveld.
Det er ca. 284m høgdeforskjell over 1,5km og dette passar bra for ein kort sykkeløkt.
Underlaget er grus. Sidan vegen stoppar ved lysløypa, er det lite trafikk.
Sjølv om det er skog rundt, så får ein fin utsikt over Seljord og kringliggjande toppar undervegs.
Er ein heldig, og det er sol, så får ein nyte dei siste solstrålane på Raudkleiv også.

Motbakkesykling på grus. Det likar eg!

Eg var heldig den dagen.
Tørt og fint underlag, berre tre bilar, musikk i øyra, perfekt kledd i forhold til temperatur, pusten var god, beina sterke, rygg og nakke avslappa, det var fuglesong og blå himmel og litt skyer, det lukta vår og nesten litt sommar, HardRocx'en funka så bra som han alltid gjer.
Eg bruka ein halv time som eg har gjort før, og då eg kom fram til parkeringsplassen, kom sola med ei lita kveldshelsing fram rundt ei sky.

Sol, sykkel og musikk i øyra. Herleg :)

På veg ned att så gjekk det susande fort, og eg angra eit lite sekund på at eg hadde fyllt såpass med luft i dekka, for det gjekk berre så vidt i svingane i 40km/t.
Men slik adrenalin har eg så godt av, og det blei ein fartsfull og herleg sykkeløkt på ein liten time.

Eg elskar å sykle ned att bakkane som eg har sykla opp!

Lukas venta heime mens eg var på sykkeltur.

Og då eg seinare på rusletur med Lukas oppdaga ein liten rosa jentesykkel parkert i skogen, blei dette ei koseleg avslutning på dagen :)

Kanskje var det fleire jenter på terrengsykkeltur denne dagen?