Å steike arme riddere på eitt bein

Eg går med så mange blogginnlegg i hodet. Spesielt når eg luftar Lukas så hendar det at eg spaserar og formulerar tekstar om dagens trening, om kva som skjer, om kva energibarar eg har lyst å blogge om, kor kjekt det er med truger, at det går an å trene løping utan å løpe (men med plantar fascitt) osv.
Og så går dagane så fort utan at noko blir skrive. Det skal eg gjera noko med.
Eg begynner i det små.
Eit steg av gangen (eller i gangen, om du vil, alt hjelpar på veg tilbake til løpsformen :D).

Eg er i gang med å trene regelmessig igjen. Motivasjonen er stor.
Inspirasjonen også.
Eg vil delta i ein ironman igjen.
Og då treng eg eit par føtar som kan løpe.

Eit par løpeklare føtar. 

Så eg skal trene meg opp att.
Skal bruke heile 2015 på dette.
Fokus på basistrening, styrke, balanse, løpsteknikk, sykle myke, teknikkøvelsar, osv.
Samtidig skal eg også gjera noko med matinntaket mitt.
Eg slurvar veldig med dette nemleg.
Det blir for mykje lettvin mat med for lite næring (dvs vitaminer, det er ikkje mangel på kaloriar).

Når eg ikkje har det bra, så lar eg vera å ete ordentleg, matlysten er jo heilt på botn da.
Så eg treng å finne på noko å få matlysten tilbake på.
Akkurat som eg treng å finne på måtar å trene på som ikkje gjer plantarfascittfoten verre, og som er både moro og nyttig.

Det er ikkje noko plen å løpe barbeint på, så det blir truger i snøen - det likar plantarfascittfoten min faktisk! 

Balanse er eg ikkje spesielt god på.
Ikkje spesielt dårleg heller kanskje, men eg har nok ein stor svakhet i føtane mine sidan eg har veldig stor bevegelighet i fot og ankel.
Det er det ikkje berre éin fysioterapeut som har bemerka.

Så det gjeld å styrke balansen, alle dei små musklane som gjera at ein held seg på beina.
Også på eitt bein. Også med lukka øyne.
Også på ujamnt underlag.
You name it.

Eg har kjøpt meg ei balanseputa og tatt den i bruk.
Ikkje sånn "flink og regelmessig", men eg er på veg dit.
Sidan eg også skal jobbe litt med å lage meir forskjellig mat, så flyttar eg balanseputa inn på kjøkkenet når det blir kokkelering.

I staden for å berre stå der og stirre på mine arme riddere i panna (dei er jo himmelsk gode!), så står eg nå plutseleg der i tillegg på den der balanseputa på berre eitt bein. Fysioterapeuten min meinar at når ein lukkar øyne i tillegg så får nervesystemet ei større utfordring med å finne ut kor kroppen er i forhold til rommet ("propriosepsjon") og då blir det bedre læring (det tør eg ikkje med ei varm steikepanna foran meg, men ellers så er dette virkeleg artig å prøve!)

Det er ikkje så dumt, trur eg.
Dessutan så kjennest denne balanseputa såå godt under føtane, både med og utan sokkar. Best utan, men eg varierar.
Lukas er ikkje spesielt imponert over mine påfunn som me ser på bildet, og sidan balanseputa er for lita til å ligge på, så er han ikkje vidare interessert i denne. Arme riddere får han heller ikkje. Så han orkar ikkje sjå på dette.
Så slik går dagan her for tida mens me ventar på våren...

Balanseputa for lita, arme riddere ikkje hundemat...
Lukas snur seg vekk mens eg balanserar på eitt bein og gledar meg til god mat .