Pilegrim neste!

Da har det fort gått enda ei veke utan trening...
Eg kom meg for seint ut til treningsrommet til å trene styrke på måndagen, så eg rakk berre 10min oppvarming på mølla og 20min med skulder/armar...
Etterpå var eg så gira på trening at eg tok og sykla ein liten halvtime, opp til lysløypa, ca 160 høgdemeter. Det var fint for å få ut litt frustrasjon.
Og å sykle ned att ein lang bakke er jo alltid moro.

Men så gjekk plutsleg lufta ut av meg, eller energien, piffen, gnisten, eg var rett og slett utmatta og sliten og nedstemt og begynte å bli meir og meir deppa. Det var som om dei negative tankane danna ein skikkeleg vegg rundt meg der eg verken kunne sjå igjennom, eller kommunisere med omverda mi, eller koma meg igjennom.
Dei minste utfordringa blei for store: montere ny postkassa, henge opp hyller, koble til vaskemaskina, pakke ut fleire kasser...
Så eg har tatt alt dette i ørsmå porsjonar: éin time om gongen, lange pausar, godt med mat og kvile innimellom. Då gjekk det bedre.

Eg rusla alltid tur med Lukas på kvelden, men hadde det ikkje vore for han, eller den faste torsdagsturen, hadde eg berre sitte i leiligheten min heile dagen.
Eller viss ikkje ei god venninne hadde tatt meg med på tur i Hanakamjuvet i dag.
Det var deileg å vera ute i skogen og tusle.

Lukas hadde også med ei venninne på tur: Akira.

Så då er det jo bra at eg likar så godt å gå tur saman med andre, fordi til veka, frå i morgo, så står det pilegrimstur på programmet:

Frå måndag til fredag skal me gå frå Grungedal kyrkje til Røldal stavkyrkje.

Eg hugsar ikkje frå i fjor kor lenge dei ulike etappane er, og pilegrimsbrosjyra  mi er godt pakka ned ein eller annan stad i ei flyttekasse.
Så då får eg heller blogge om det når eg er tilbake.
Eg ser veldig fram til å koma meg i fjellet.
Tenker at energien kjem tilbake etterkvart, motivasjonen for trening er nemleg der.