Trappeløpetrening i sjøormtårnet

I går var eg ute på løpetur, på første gong på lenge. Eg har ikkje løpt på heile to månader no, bortsett frå halvmaraton i Oslo for ein månad sida, og eit halvhjarta forsøk på å springe i skogen med lett sekk.
Men i går så var både inspirasjonen og motivasjonen såpass stor at eg faktisk berre måtte ut!

Dessutan har eg tenkt på at eg burde prøve å halde Binna i litt bedre form enn det ho får av å gå rusleturar. Så derfor var det på med joggesko, løpetøy og refleksvest, Binna fekk på reflekssele, og eg røska med meg ein energigel, sidan eg i god gamal, laurdagstradisjon hadde ikkje ete på ganske lenge...

Sidan eg ikkje hadde løpt på ei stund tenkte eg meg at eit nytt mål å løpe mot, ville vera fint.
Og kva finst det av større attraksjon i Seljord for tida en sjølve

sjøormtårnet     

å oppsøkje?

Eg skulle uansett berre jogge littegrann, kanskje 5km eller noko.

Det var mørkt ute, og eg hadde berre sett sjøormtårnet midt på dagen. Nokon meinte at tårnet ser imponerande ut i mørkret.

Så det ville eg finne ut.

Og eg blei ikkje skuffa.

Seljord har jo med dette fått si første femetasjers-bygning! 

Seljord har ein nokså flatt struktur ellers, må vite.

Eit par bygningar på tre etasjar, og resten er på to etasjar.

Så sjøormtårnet er virkeleg blitt landemerke.

Sjøormtårnet "by night". Nedste etasje med inngangen.

Ein velfortent kvil etter ca fem km og fem etasjer med trapper. Både eg og Binna har fortsatt løpeformen i  behold.

Det er sittebenkar og utsiktspostar på kvar av dei fem etasjene.

Sjøormtårnet sett utan- og nedanfrå. Heile fem etasjer.

Sjøormtårnet by night.

Etter at eg og Binna hadde sprunge opp fem etasjar med trapper, tatt litt bilder, og sprunge ned att, og tatt enda fleire bilder på utsida, bar det tilbake. Og eg begynde å kjenne at eg hadde tapt litt av løpeformen, i alle fall i motsetning til Binna, som lystig og fornøydd trava foran meg med hanskene mine i munnen. Kondis er ferskvare, påstår nokon. Det høyrest rimeleg ut. Godt at ikkje Binna visst det, da.

På motsatt side er det eit rom med benk og informasjonstavler.  Binna hadde benken heilt for seg sjølv denne kvelden. Sjølv om ho ikkje hadde så veldig lyst til å sitte på den. Ho ville springe vidare, nemleg. Sprek jente!