Ein godbit i posten

Eg veit ikkje korleis eg skulle greidd meg dei siste dagane om eg ikkje hadde trent så mykje som eg gjorde.
Det kjennest som om ein stor del av meg er blitt borte saman med Binna.
Og det gjer vondt.
Samtidig har eg hatt ein del møte angåande behandling denne våren, og søknaden om AAP er enno ikkje blitt behandla.
Og dermed er eg stressa og anspent stort sett heile tida, for eg veit ikkje heilt kva som skjer vidare.
Og når sorgen over tapet av Binna kjem i tillegg, så er dette ikkje småtteri, kjenner eg.

Og det er då eg merkar kor godt det er å trene og vera i aktivitet.
Det er ikkje så farleg i kva pulssoner eg er i, eller farten, eller lengda på ei økt.
Viktig er, at eg får tenke på noko enn det som stressar meg.

Og at kroppen blir brukt på ein positiv måte.
Pusten er fortsatt ikkje heilt god att, men eg kjenner bedring. Det at eg har halde på med ein eller annan aktivitet i omtrent ein time dagleg, har hjelpt. For meg er det avspenning. Etterpå i alle fall.
Kroppen får ro.

Etter skituren på torsdag tok eg og trente styrke i 50min.
Sjølv om eg ikkje tok så hardt i, var eg støl i heile to dagar etterpå.
Så kroppen er ikkje heilt klar for hardtrening enda.
For den som har lyst til å bli skikkeleg støl (sterk) i dei skrå magemusklane, prøv gjerne denne øvinga her:

"Angled Side Bridge". Denne øvinga er effektiv! 

På fredag hadde eg eit par viktige møte, og eg var utruleg sliten av dette resten av dagen.
Samtidig så fekk eg ikkje ro då eg la meg på sofaen for å slappe av.
Tvert imot, pulsen gjekk berre opp.

Så då tok eg på meg løpesko og kom meg ut på løpetur. Eg var ute i ca 50min, og det var heilt merkeleg å vera på løpetur utan Binna. Ingen stopp, ingen pausar, ingen Binna som ville snuse her, tisse der, fann ein matbit der, eller berre småsprang lystig foran meg.
Men det kjendest godt, faktisk. Minnene etter Binna er jo overalt der eg spring.
Så ho var med meg, på ein måte. Og det var fint.

I går (laurdag) var eg ganske sliten i kroppen, og rastlaus samtidig.
Det regna ute, og dermed var det uaktuelt å stå på brett.
Men inne er det alltid stabil temperatur og gode sykkelforhold, så eg tok fram ChicQiloen, rigga meg til foran TVen og sykla i veg.
Dessutan hadde eg fått ein liten godbit i posten, som eg hadde lyst til å prøve:

Den har eg ønska meg leeeeenge. Nå er den her! :)

Så då var det i alle fall godt å sykle!
Det blei snaue 45min, der eg stort sett fokuserte på høg kadens (flest mogleg "omdreiingar"=pedaltråkk i minuttet), og der eg justerte vinkelen og avstand på tempostyret og setet.

Temposykkelen min (ChiQiloen) er godt innstilt så langt.
Den nye triatlontoppen fungerar veldig bra. Og stilig er den også. 

I dag er det solskinn. Det blåser ein del. Det er isete, men me skal prøve å koma oss ein tur på fjellet på ski, og håpar på bedre forhold der.
Eg er spent på kor lenge eg skal halde på med denne hyperaktiviteten.
Enno kjennest det godt.

Men eg ser fram til den dagen eg kan med go ro i kroppen berre slappe av og pusle med eitt eller anna. For nå er det ingen Binna her lenger som kan inspirere meg til avslapping.
Men eg skal prøve så godt eg kan å halde denne inspirasjonen/tradisjonen i live her i huset :)

Binna var flink til å slappe av.
Dette skal eg også bli!