Eg vil ha pusten min tilbake...

Den siste veka løp eg heile tre gonger.
Så ofte har eg ikkje løpt på mange månader.
Så har eg tatt to økter på snowboard (utan heis, dvs køyre ned bakken, GÅ opp att).
Dessutan har eg handla med stor sekk, og bore den 15kg sekken heim att (og eg skal ikkje ein gong til skrive kor mange høgdemeter det er, kor bratt bakken er - det er bratt).
Eg har gått tur med Binna kvar dag, om enn berre rusleturar.
Eg har hatt éin fellestur på torsdag der me gjekk lenge, om ikkje så langt.

På måndagen denne veka hadde eg ei avtale som eg grua meg til.
Eg grua meg faktisk så mykje at øvre rygg og nakke og spesielt mellomgulvet låste seg.
Pusten blei borte.
Mellomgolvet nektar å samarbeide, og dei auksiliære respirasjonsmusklene mine tok over jobben for det. Derfor låste øvre rygg og nakken seg.
Musklane der kjennest ikkje lenger elastisk, men som ein plastisk masse, modell-leireaktig.

På veg heim att frå møtet på mandag som eg hadde grua meg til i to dagar.
Overstått var det, men eg blei heilt ekstremt  utslitt av det. Utredning er krevande...

Huff det der er ikkje godt når musklane er støle utan grunn!
Og det er skikkeleg kjedeleg å ikkje kunne puste djupt og godt.
Eg blir så frustrert. Og det gjer det jo verre, for ved å undertrykke frustrasjonen min (det hjelper jo ikkje å vera frustrert, så då nektar eg liksom å vera det, og latar som ingenting...) så spenner eg enda fleire musklar.

Dette har eg fått behandling for sidan hausten 2007 gjennom psykomotorisk fysioterapi.
Den svært dyktige fysioterapeuten min har lært meg nokre avspenningsmetodar, og jobba med musklane mine i nakke, skuldrane og øvre rygg og fått meir "orden" i systemet.

Men sjølv om eg meir enn gjerne skulle hatt ein akuttime nå, så veit eg også av erfaring, at det ikkje nyttar å motarbeide spenningsnivået i kroppen utanfrå.
Når det har vore som verst, har fysioterapeuten tidlegare gjennom ein times behandling greidd å mjukne opp musklane mine og fått meg til å puste godt igjen, men etter endt time så har musklane som regel spent seg igjen etter berre få minutter, vanlegvis alt mens me sat og avtalde neste time.

Spenningsnivået varierar gjennom dagen og vekene, i ulik grad, og skal faktisk gjera det.
Fysioterapi gir lindring der og då.
Men å "bryte opp" denne aktuelle muskelspenninga ved hjelp av tøying gjer det heile verre.
Så trening hjelpar dessverre ikkje så mykje heller.

Det var som verst søndagsvkeld og heile måndagen.
I går, på tysdag, kjendte eg littegrann mjukare musklar på kvelden, og fekk til nokre gode djupe innpust med deileg gjesping...etter å ha tilbrakt to timar på sofaen under eit par varme teppe.

I dag så er det likeeins som i går.
Så eg har ikkje trent nokonting denne veka enno, og skal heller prøve avspenning.
Eg har riktignok sykla ned til sentrumet og opp att både i går og i dag, av praktiske grunnar, og det var deileg, for når eg blir så andpusten som eg blir på glatt føre i bratte bakkar, so kjenner eg jo ikkje dårleg pust. Pusten går jo ganske fort då uansett..

Så nå får eg berre ta tida til hjelp, så kjedeleg som det enn er....