IM 70.3 Mallorca (Teaser)

Tilbake i kjølege og regnfulle Norge har eg akkurat litt tid til å legge ut dei tre bildene som eg eigentleg alt hadde sendt frå mobilen min frå Mallorca.
Så får det kome ein liten race report seinare, med masse blå himmel og sol og svette og blemmer og sykling i Mallorcanske fjell og landsbyar og løping langs strandpromenaden og bading og sand og hav og horisont...
Herleg!

Henting av startnummer torsdag, 12.mai. Eg er lykkeleg over å ha fått rosa startnummer. Tallet 218 høyrest også bra ut.

Me leverte syklane til skiftesonen på fredagen, dagen før konkurransen. Då eg hadde kome meg gjennom innsjekkinga, såg eg Andreas Raelert, storfavoritten, ståande ved sykkelen sin, omgitt av fotografar og folk som ville ha autograf.
Sidan eg og Helene ikkje hadde hatt tid dagen før til den offisielle autografskrivinga hans, fekk eg meg ein idé. På grunn av mangel på eigna underlag å skrive autografen på, lånte eg meg ein vannfast tusj frå ein funksjonær, og ba om autograf rett på leggen!
Andreas blei litt overraska og smigra og spurte om han virkeleg fekk lov til det.
Det fekk han ;)

I skiftesonen ved sykkelen. Signaturen frå Andreas Raelert på leggen. Kult! ;)

Det var kjekt  å få signaturen hans på leggen. På min første Ironman i Frankfurt i fjor, så sykla han nemleg på sin andre sykkelrunde forbi meg (eg var da sjølvsagt berre på den første runden) i full fart, og heldt sin posisjon også på løpinga, og vann.
Signaturen hans på Mallorca i år skulle også bringe lykke for min første Ironman 70.3, og også for han, sidan han også vann konkurransen denne gongen!

Andreas Raelert (frå Rostock, Tyskland) er både kjekk, hyggeleg og ein sterk triatlet. Heile interviewet kan du sjå her.

Ikkje anar eg kor mange timar Andreas Raelert hadde vore i mål då eg nærma meg finish line på den siste kilometeren, men han stod nå der på brua me skulle springe over på dei siste 500m, og heia fram mange av deltakarane som bruka ørlitegrann lengre tid enn han.
Eg rakk å vise fram leggen min med lykkesignaturen, stjal til meg ein ørliten klem (overdose av endorfiner og serotonin etter 6,5timar konkurranse, må vite, kan få meg til å gjera mange rare ting...) og sprinta mot mål.
Herleg!

Eg er Ironman 70.3 Finisher. Hurra!