Men det er jo ikkje noko gale i seg sjølv?
Den fine nye sykkelen min har altså fram til i dag berre stått inne i stoga, og er har brukt lang tid på å sitte på sofaen og stirre på sykkelen i vantru.
Er det sant, er den virkeleg her?
Det tok meg eit halvt år for å bestemme meg at eg ville importere den. Seks månader med grundig etterforskning på nett, i sykkelblader, triatlonmagasin, utprøving av andre triatlonsyklar, osv.
Det blei så mykje snakk om den sykkelen til slutt, at eg nå nesten ikkje kan tru at den virkeleg er her.
Men den er det.
I går fekk eg hjelp av Arne på Intersport i Seljord til å tilpassa styrerøyret.
Eg må innrømme at eg nesten blei dårleg av å sjå at nokon begynte å sage i den splitter nye sykkelen min...
Men eg har stor tillit i det Arne gjer, og dessutan var det ingen veg utanom viss eg ein gong faktisk skulle sykle med sykkelen min.
Det gjekk bra.
I dag lånte eg pedalane frå racern min, og der stod sykkelen klar.
Ute var det blå himmel og sol og nesten ikkje skyer, og eg blei etterkvart klar for den første prøveturen min.
Det er ingen spøk å bestille ein sykkel på nettet. Det hadde eg ikkje anbefalt nokon, hadde eg blitt spurt.
Men som tidlegare nevnt har eg såpass kort rygg at eg treng ein sykkel med kortast mogleg overrør. Samtidig skal sykkelen fortsatt ha plass til mine lange bein. Dette var ikkje lett å finne ut av.
Men med bratt vinkel på seterøyret som på ein temposykkel f.eks. skulle dette gå bra.
Og eg har brukt laaaaang tid for å samanlikne sykkelgeometriar, måle lengder på racern min, og gruble og tenke og rekne.
Etterkvart kunne eg nesten sykkelgeometriane til syklar frå Quintana Roo, Cervelo og Felt utanatt. Og var det ikkje også Cannondale som laga ganske bra små syklar?
Men valget falt på Chicquilo, som i teorien skulle kunne passe meg bra og stemde i prisen.
Men teorien er ein ting, korleis sykkelen ville bli å sykle på, ein annan. Derfor var eg utruleg spent på prøveturen i dag.
Mine erfaringar så langt:
Alle gir var ferdig justerte. Bremsene var også bra justert. Trykket på dekka stemte. Setet kjendest bra.
Girspakane var forholdsvis lett å bruke. Litt uvant, men greitt. Fekk etterkvart lært meg noko hugseregel ("opp er lett og ned er tungt")..
Quintana Roo Chicquilo er altså ein dame-triatlonsykkel. Og eg har valgt XS.
Det betyr også hjul med 65omm diameter.
Noko som eg alltid har hatt sans for, sidan ein då slepp å få skotuppane bort mot framhjulet i krappe svingar.
Noko som eg også har vore litt skeptisk til, sidan det er meir utfordrande å finne delar. Det går ikkje lenger å låne ein reserveslange av ein kompis.
Dessutan ser syklar med 650-hjul så utruleg små ut! Dei er så låge.
Men det eg hadde håpa på, og fekk bekrefta i dag, er at mindre hjul gjer sykkelen utruleg smidig og "rask" i akselerering og i bakkane.
Eg har slite med mine store tunge gir på racern min. Eg bytta kassett. Det hjelpte littegrann.Men med dei skivene eg har foran nå og kassetten bak og mindre hjul som eg har nå er sykkelen blitt utruleg god i motbakkar.
Og eg var ikkje i nokon spesiell god sykkelform i dag.
Tvert imot-det blåste og eg var eigentleg kjempetrøtt og hadde ete for lite før eg la ut på tur.
Men likevel. Sykkelen var som ein liten rask fullblodshest med skikkeleg temperament, mens racern min kjendest ofte som ein.. nå ja.. eg vil ikkje seie treig fjording, men kanskje som ein flott kaldblodstravhest? Ganske rask på flata, men ikkje god i bakkar?
Det blei mange stoppar for å justere setet opp og ned og fram og tilbake.
Men etterkvart fekk eg til ei god sittestilling.
Og - hurra - føtane mine sovna heller ikkje. Det pleier dei nemleg å gjera, også etter berre ein halv times sykling.
Ikkje alltid, men ofte.
Ja da, skoene mine er litt smale, og solen ikkje den stivaste. Men eg har på racern alltid hatt følelsen av at beine mine er for langt framme. At knekken i hofta hindrer blodtilførsel til beina.
Slik var det ikkje i dag.
Uansett så kjendest det veldig "riktig" å sykle i dag.
Styret er nok litt uvant, men det venner eg meg nok til etterkvart, eg har jo god tid.
Det er jo ingen konkurranser igjen, og sesongen for landeveissykling er i ferd med å gå over her i Vest-Telemark.
Ikkje så dumt likevel å kjøpe ny sykkel om hausten eigentleg.
Eg er så fornøydd med sykkelen min. Den kjennest liten og lett (8,5kg) og smidig og rask og eg er alt kjempeglad i den:)
Eg gleder meg til dei mange turane med den.
I fint vær ;-)
Nå står den her i stoga ved sida av den maskuline racern min:
Og det ser ut som dei to alt har blitt gode venner:
Her ser me heilt tydeleg at vesle sykkelen har tatt godt tak i styret til store sykkelen:
Slik at eg er veldig usikker på om eg tør å gå ifrå dei to i kveld når eg skal legge meg. Dei to heilt aleine i stoga i natt, når mørket har senka seg...
Kan hende det blir små søte syklar plutseleg ein dag :D?
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar