Då eg flytta til Seljord for eit par månader sida, blei eg konfrontert med noko som Vest-Telemark har rikeleg av: bakkar.
Eg har budd lenge i Bø, som er velsigna med eit rikt utvalg av terrengtypar, frå bratte Lifjell til slake grusvegar som gjennomtrengar skog, langs elvar, i oppoverbakke og nedoverbakke.. det var milevis med flotte stiar og traktorvegar med lite eller ingen trafikk og variert underlag i skog og mark, langs elver og i fjellet.
Nå i Seljord savna eg mine "gode gamle" løyper til roleg langtur. Der det gjekk an å berre springe og springe og springe...
Etter eit par månader med konstant fornektelse over situasjonen min, har eg nå endeleg vent meg til at det i framtid vil bli meir og meir bakketrening.
Jo, det finst flate strekningar i Seljord også. Og det går fint an å springe same strekning att og fram og att og fram. Eg har til og med gjort det i Bø også, der det faktisk gjekk an å finne noko meir spennande.
Det er jo mange fordelar med bakketrening. Ein blir sterk i beina. Ein får trent viljestyrken. Ein får fin utsikt. Ein får trent mykje på ei kort strekning.
Nok med sytinga. Bakkar er faktisk ikkje så ille. Eg har faktisk stoppa på eit par sykkelturar for å ta bilde av utsikten..
Eg har begynt å leggje inn mine løpe- og sykkeløkter på kart på MapMyRun. Der finst det ein tag som heiter "scenic"- den har eg så langt brukt på dei fleste turane mine.
Ikkje verst?
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar