Treningsoffensive

Treningsiveren min har ikkje akkurat vore så stor dei siste vekene. Plantarfascittfoten har stilt spørsmål ved alle aktivitetane, og den enklaste og best likte av alle treningsformer, løping, er jo ikkje aktuelt for tida.
Og då har eg ikkje gidda så mykje anna, rett og slett.

Men det har jo gått på nervane laus.
Det er jo ikkje utan grunn at eg driv med triatlon, bloggar om trening, og at eg likar å brukebåde  tid og pengar og energi på trening, eg trivst jo med det!
Kanskje er eg ikkje så superivrig som mange andre, og eg er også forholdsvis lat og kosar meg på stranda om sommaren og på sofaen om vinteren, men likevel: det er ikkje gøy utan trening altså.

Likevel så har eg ikkje greidd å gjera så mykje gjennom heile november og desember. Skyld på førjolsstress eller den mørke årstida, off-season, osv, men eg har faktisk godt av å vera i bevegelse, så eg burde nok ikkje stoppe heilt opp berre fordi eg ikkje "orkar".

Eg blir alltid glad av å sykle eigentleg - også om vinteren!

Poenget er jo også at om eg ikkje eingong orkar å trene, ja da er eg jo i såpass dårleg form, at den neppe kan bli enda dårlegare av å lea meg litt. Og formen blir neppe bedre av å henge inne heile dagen!

Så nå skal eg gå i "treningsoffensiven".

Av og til så må ein nemleg gå i offensiven når andre tiltak ikkje funkar, som f.eks. ta "korte rolege turar av og til" eller noko.

Då blir det heller anten eller.
Dessutan så treng eg følelsen av å ha trent.

Da nyttar det ikkje å berre lufte Lukas og late som etterpå.

Men så moro det er når Lukas kan få springe laus i skogen - da kosar han seg!
Det er gleden i bevegelse, og det smittar over, faktisk!

Så andre joledag gjekk eg same runden som eg ofte har benytta meg av som motbakketreningsløype. Til saman ca 300m stigning, mesteparten som samanhengande lang bakke med ulik stigningsgrad. I tillegg går det på ein privat grusveg, så her er det så godt som aldri trafikk, og kjem det bil, så kjenner eg stort sett dei som køyrer, så det er kjekt.

Med hodelykt på, og Lukas i magebeltet, og gode støvlar med hælinnlegg bar det avgarde, og eg trur at eg kanskje var like rask som om eg hadde løpt opp.

Eg kosa meg.

Ikkje berre blåtime, men mørkeblå time.

Dette er basistrening, og dette er BRA basistrening, noko om eg har virkeleg forsømt dei siste to åra.

Pussig nok så brukar eg berre 10min lengre enn om eg hadde løpt på denne runden.

Tredje dag jol bar det ut i same skogen, men på ein litt annan runde, og denne gongen hadde eg med STAVAR. Jepp, stavar. Eg har tidlegare ikkje likt å gå med stavar, men så har ryggen min så utruleg godt av å gå med stavar, og viss ein tek litt i, så kan ein koma opp i ganske høg intensitet, og ein brukar heile kroppen.

Denne treningsturen var også veldig bra, og gav meirsmak.

Jolestemning i skogen. Såå nydeleg!

Så tok eg faktisk også fram skiene for første gong denne vinteren.

Sidan det hadde kome eit nytt lag med fin puddersnø skulle eg ta same runde i skogen som eg hadde tatt på beina.

Eg starta i lyset, men hadde tatt med hodelyt. 

Dette var nemleg også første gong eg skulle gå på ski saman med Lukas, så eg var innstilt på at det kunne kreve si kvinne, og ikkje minst: gode nerver.

Men Lukas var flink, han.

Lukas var flink! 

Det var heller eg som mista nervene mot slutten (Lukas stakk frå meg nokre minutter mot slutten av turen, og då blei eg så sur -  MÅ han liksom ta seg turar på eigen hand? Svaret er jo: ja. Han er gutt og målet hans i livet er forplantning, og det luktar damer overalt. Overalt.)

Turen med innlagt 300m stigning og 6,5km tok meg halvannan time. Det er ganske drøytt, men eg er veldig fornøydd. Det er ikkje alle dagar eg kosar meg med å renne ned ein humpete skogsti i mørket med hodelykt, halvvegs i skiflygingsstil over små renner tvers over stien eller i krampaktig plog. 

Men det gjekk bra.

Det måtte ha vore tanken på at eg hadde både gløgg og marsipan i sekken som fekk meg gjennom turen med nervene sånn nokonlunde i behold.

For ikkje å snakke om diverse sideband i knea som holdt også.

Selfie på ski i skumringa - alt ok midt i motbakke.

Til tross for at eg nå plutseleg har blitt frykteleg forkjøla, så skal eg allikevel fortsette med treningsoffensiven min: eg har slengt meg på eit par challenge i endomondo, med blant anna mest treningstid i 2015, og ein meir avgrensa challengesom går ein månad av gangen, der det gjeld å same km på gåing, fitness walking og hiking - kjekt når eg ikkje skal løpe uansett. 

Så skal eg bli flinkare til å registrere min trening/mosjon vha Endomondo, for det har eg også forsømd dei siste månadene og det er litt dumt, for å sjå oversikten over tilbakelagt treninga si er utruleg artig og motiverande. Eg har jo også så mykje "skjult" trening, dvs alle lufteturane med Lukas og ikkje minst, handleturane på sykkelen, som eg burde prøve å få registrert.

Eg tok ein PB på både tid og distanse i disiplinen langrenn på endomondo og fekk pokal :D 

Det går sjølvsagt an å lage si eigen challenge, og eg leikar litt med tanken om ein "plantar fasciitis challenge - most active minutes with plantar fasciitis-friendly training (= no running)" eller noko slikt.

Jaja - kanhende at mange hadde hive seg på, plantarfa**skit er jo visstnok ein populær overbelastningsskade blant dei spreke.

Enn så lenge får eg pleie forkjølelsen min og håpe at den snart slepper taket.

Hald dikkøn friske og raske på tampen av det gamle året 2014!

Ut på snowboard - ein joletradisjon

Eg synst jo at det er utruleg moro å stå på snowboard - stå på brett, som det heitar.
Men dei siste vintrane har eg ikkje fått gjort det så mykje.

Vinter 2012 og 2014 ha eg jo faktisk greidd å pådra meg sidebandskade i kneet.
Og vinteren 2013? I fjor?
Den hugsar eg ikkje så myke av, eg trur det var rett og slett lite snø den vinteren. Og ja, det var triatlon med profesjonell coach (Dave Scott) det året, så då blei det triatlonbasistrening istadenfor.

Men denne vinteren!
Uansett kva det blir neste år, så må eg i alle fall få meg EIN tur.
Helst før jol.
Og det blei det på laurdag.

Det har kome nok snø lenger oppe i bygda, og det er der treningsbakken min er.
Den bakken er så lite bratt at den fortener i grunnen ikkje navnet sitt.

Men til første økta så held det massevis.
Dessutan er den såpass nærme at eg kan gå dit til fots med snowboardet under armen, og ha med Lukas, og han kan springe laus ved sida av meg.

Det blei nokre turar opp og ned (ned og opp), og det var kjempegøy!
Snowboard er jo berre leik.
I og med at eg går opp bakken i djup snø, så blir det også litt gratis kondistrening.
Og det treng eg absolutt.

Kondisen min er ikkje den beste for tida, og i tillegg så er rygg og nakke stiv og støl og vond og pusten dårleg, men eg satsar på at når det blir bedre når jola først er avvikla.

Når det gjeld plantarfascittfoten min, så er den fortsatt vond til tider, men det er meir "murring" enn smertefult, og det å tråkke i laus snø i gode, romslege og varme snowboardstøvler tek den ikkje skade av, virkar det som.

Men eg savnar løping noko grusamt - eg savna dei fine løpeturane i knirkande (blytung) snø, med stjerner og måneskinn på fjelltoppane omkring. Det er så enkelt å løpe - det er dette eg savnar.

Så eg skal fylle vinteren med vintertrening - snowboard og ski.
Eg har henta mine turski heim (har jo mykje utstyr ståande hos venner pga plassmangel her), så forhåpentlegvis blir det nokre lufteturar med Lukas på ski.
På ein av lufteturane mine med Lukas måtte eg forresten ta bilde av brøytetraktoren som stod parkert langs vegen: han hadde med joletre, inne i førerhuset!
Koseleg :)

Så ønsker eg meg truger til jol, men eg tvilar på at eg får dei, sidan eg alt veit at eg skal få ny turjakke - så då får eg berre degradere truger ned frå "ønskeliste" til "nødvendig kvardagsgjenstand" og gå til innkjøps når kontoen min har kome seg etter joleinnkjøpene.

Så kan eg jo alltids også ønske meg meir snø - den kostar jo ikkje noko da - men gir ganske mykje glede den også ;)

God jol!

Grønt waffelmønster.

Eit poeng med å førebygge overbelastning i plantarfascittføter er jo å sørge for god støytdemping for føtane.
Det kan vera i form av gode sko med tilstrekkelig støytdemping, mjuke innleggssåler, lite "hopp og sprett", lite/ingen løping, gange stort sett på mjukt underlag, og gelinnlegg for hælane.

Sistnevnde blei eg anbefalt av fysioterapeuten som tok ultralyd på føtane mine i oktober.
Han kalla dei Tulis-sålar.
Og det kan ein google på og få bildet av.

Tuli's heavy Duty Heel Cups - hælkappe

Dei blir også omtalt som hælkappe, hælkopp, hælbeskyttere, osv.
Det er hælnedslaget dei skal fange opp/dempe. For det er visst da støytbelastninga er størst på den plantare fascien, sjølv om den også faktisk blir strekt i stor grad når ein går og "skyver" frå med tærne:

Det er i første og siste posisjon at fascien er maksimalt strekt og belasta.
Og det er i den første posisjonen, ved hælnedslaget, støytdempinga frå gelhælinnlegg kjem inn.

Eg skulle uansett bestille meir kinesiotape og sportstape, så då blei det hælinnlegg i tillegg. Riktignok ikkje frå Tuli's, men frå Mueller:

Mueller's Pro Heel Cups.

Nå er hælinnlegga frå Mueller ikkje så ulike dei frå Tuli. Mønsteret er berre mindre sofistikert. Meir klassisk vaffelmønster. Eg veit ikkje om det har så mykje å sei om måten dei fungerar på.

Muellers Pro Shock Absorbing Heel Cup.

Eg har brukt dei nå i eit par dagar på tur med Lukas, både på sti og asfalt.
Innlegga kjennest gode.
Eg har riktignok plassert dei oppå ein mjuk innleggsåle frå Birkenstocks, men når eg testar gelhælen på sokkelesten mot golvet inne, så kjennet dei absolutt mjuke og gode.
Men er det forskjell mellom mønsteret på Tuli's og Mueller sine?

På helsebutikken.no så skriv dei følgande: "Helnedslagets innledende støtstyrke absorberes av det store og høye vaffelmønsteret, mens det lave og tettere vaffelmønsteret absorberer helnedslagets store press."
Det vil sei at varianten frå Muellers absorberar mest i det innledande støytet, utan det "lave og tettere" vaffelmønsteret som Tuli's har.

Eg trur ikkje at føtane mine skjønner forskellen.
Kanskje skal eg skaffe meg eit par frå Tuli's også etterkvart, og kjenne forskjellen.
Ikkje minst når eg begynner med løpinga igjen, kan det vera kjekt. Men dette blir jo ikkje før til våren/sommaren.

Når eg først var i gang med å bestille utstyr til føtane, bestilte eg meg også meir kinesiotape, sjølvsagt i to forskjellige fargar (for det går utruleg nok an å gå lei av rosa, spesielt når det sit klistra under foten).

Moro med forskjellige fargar. 

Det finst fleire merke som lagar kinesiotape (i tillegg til sjølve Kinesio) og eg prøva Vivomed sin eigen tape. Den forrige rosa tapen var frå Norgestape.
Eg trur kanskje ikkje så sterkt på effekten av kinesiotape for plantar fascitt, og trur at det kan vera det same kva merke som lagar denne, Men som ein ser på bildet, så er limet ikkje det beste - for tapen rulla seg etter berre eitt døgn.
Så eg satsar meir på gelhæl.

Reine jolekortmotivet! :D

På treningssida har eg vore ganske lat.
Det går i vedlikehaldsmodus.
Høg puls blir det på sykkel opp den bratte bakken heim.
Låg puls blir det på turane til Lukas.
Styrketrening har glimra med sitt fravær.

Eg har lyst på meir snø, og til å begynne å gå på ski.
Og stå på snowboard.
Det blei jo verken ski eller mykje snowboard på meg sist vinter pga leddbandsskade i kneet.

(Bildet er knabba frå Burton).

Men kanskje denne vinteren?