Då er sjokkmaskina her!

Eg er utruleg glad i terrengsykling.
Når eg ikkje driv med målretta og strukturert trening fram til ein triatlon eller eit løp, og eg har f.eks. ein liten time til overs der eg har lyst til å koma meg ut og lea kroppen litt, så blir det anten løping eller terrengsykling.

Det er utruleg enkelt å ta på seg løpesko og koma seg ut av døra, men av og til så er kroppen min svært lite løpelysten. Og å hjelpar det å sitte på sykkelsete!

Når har gode gamle terrengsykkelen min (Hardrocx shock machine årsmodell 2002) vist seg å vera vanvittig bra og trufast, den har eigentleg aldri svikta meg. Vedlikehaldet har bestått av vasking og polering og smøring med jamne mellomrom, og bytte av bremseklossar ved behov.
I løpet av ei siste 10 åra har den berre punktert éin gong. Det var i vår, og skyldest eit bitte lite glasskår.

Men så var det bremsegaffelen da.
DEN har låst seg. For alltid. Eg skulle vel ha bytta fõringane, og smørt den betre.
Og utan bremsegaffel er det jammen ikkje moro å sykle i terrenget.

Etter å ha tråla gjennom nettbutikkar og lokale sportsbutikkar så blei eg meir sikker på at eg ville ha ein Hardrocx-sykkel igjen. Hardrocx er eit norsk merke som lagar kvalitetssyklar i alle prisklassar i mange bruktsområde.

Så var det berre å finne "min" sykkel.
I min størrelse.
I min prisklasse.

Og det klarte eg!
Hurra!
Etter å ha samanlikna og prøvesykla  fleire modeller og størrelser og dame- og herrevarianter (ein heilt klar fordel for å handle sykkel i ein fysisk butikk framfor på nettet), så falt valget på denne skjønne her:

Hardrocx Shock Machine 26V - 2013-modell.

Ja da, den har felgbrems og ikkje skivebrems. Og det var ganske bevisst, sidan den gamle sykkelen min heller ikkje har det. Og på den måten kan eg bytte hjul i mellom dei to. Eg hadde fått tilbod på same modell (i svart med rødt) med skivebremser for 500kr ekstra hos ein annan butikk, men valgte altså denne her, og eg er fornøydd med valget!

Sykkelen min på veg til sin nye heim :)

I går var sykkelen ut på sin første tur. Ca 200m frå huset mitt går det ein nokså bratt sti ned gjennom skogen, som består av vekslande partier med lause steinar i forskjellige størrelser, så denn estien er ei god testløype for ein terrengsykkel (og rittern ikkje minst).

Det gjekk fint.
Det var HERLEG med dempegaffel!
Litt justering måtte til, bakover med setet, ned eit par hakk med styret, og så passa sykkelen perfekt.
Det var utruleg lett å gire, og bremse, og det var rett og slett berre moro å sykle på den!

Ettersom det var litt seint på kvelden og lysforholda ikkje gode, så blei det ingen bilder på turen, men dei kjem nok snart!
Eg prøva meg på å hoppa opp på ei låg plattform av tre og sykla/hoppa ned att derifrå, og demping i gaffelen fungerte utmerka.

Det er derfor eg skal ha dempegaffel:
her bruka eg fleire cm demping på første turen.

Så framover nå skal eg sykle meir i terrenget, bli kjendt enda meir med den nye sykkelen min og lære meg god stisyklingsteknikk.

Og mellom sykkelturane og av mangel på bedre og meir luksuriøs oppbevaringsplass,
så får den nye sjokkmaskina stå i stoga
(der det riktignok står ein temposykkel frå før, jaja :D)

Så får eg nyte den flotte hausten med dei nydelege fargane frå nytt sykkelsete og ny sykkel.
For ein luksus!

For skodda blir vel borte snart, ikkje sant ..?