Recovery

I går skjedde det store:
eg hadde min muntlege mastereksamen.
Dei som har følgt med på vegen min fram til denne eksamen dei siste åra, veit kor mykje det å endeleg kome dit, betyr for meg.
Og framleis er det litt uvirkeleg for meg, at eg plutseleg skal HA HATT mastereksamen. Eg skal ikkje lenger bli ferdig med masteroppgåva mi. Den er ferdig. Og blei levert for tre veker sida. Og eg skal ikkje lenger opp til eksamen. Eg har faktisk hatt eksamen.

Eg gleder meg til den dagen det virkeleg går opp for meg. Akkurat nå er hovudet mitt heilt blåst. Tomt og litt orienteringslaust. Etter intenst samvêr med gode venner etter eksamen i går fram til i dag og tallrike meldingar eg har skrive og svart på og telefonsamtaler eg har ført, har hovudet fortent ein pause.

Nå er det vel recovery etter to-tre veker med høgintensiv peaktrening.
Eg trur ikkje eg skal lenger klage på at eg kjeder meg når eg nå sit på rulle og skal sykle. Heilt greitt at hovudet mitt går litt i tomgang mens beina gjer jobben...