Basistrening eller "zen"-fasen

Tida går fort, det er jo heile to veker sidan sist bloggoppdatering?
Så kva har skjedd sidan sist?
Helsemessig har det gått veldig opp og ned, det er stor forskjell mellom dagane (så alt er som vanleg). Men treningsmessig har eg faktisk greidd å halde meg sånn nokonlunde på eit godt minimumsnivå.

Balanse er viktig - men rasar alt saman får ein berre bygge opp att. Starte igjen.

Eg har også greidd å registrere nesten alle treningsøkter, all mosjon og all form for transport på beina og sykkel. Og det er eg fornøydd med altså!
Til tider måtte eg ta i bruk Sports-Tracker-app'en sidan Endomondo-app'en kan vera i overkant treg på telefonen min.

Kjekt med Sports-tracker er at ein får ein fin grafisk oversikt over tilbakelagt trening med ein gong ein loggar på:

Legg merke til "+1255% compared to previous 30days". Det kallar eg progresjon!
Nå hadde eg jo ikkje lagt inn treningsøkter dei tidlegare 30dagane, så det blir jo litt kunstig.
Men kult er det allikevel, synst det motiverar altså!

Ellers er det fortatt basistrening som gjeld.
Målet mitt er altså å ha hyppige økter, regelmessig, dvs, starte opp att med kondistrening etter pausen pga plantar fascitten i fjor haust og etterfølgjande langvarig forjølelse i romjola/januar.

Eg har alltid triatlontrening i bakhodet, og held meg til korleis Joe Friel definerar basistrening (og da meinar eg det han kallar "base 1" og seinare base 2 og 3).
Og mine mål skal etterkvart følge det som tilsvarar Joe Friels "Objectives for Base 1":

1. Begin to develop an aerobic endurance base.
2. Refine speed skills.
3. Increase force with strength training.

(frå boka: "Your Best Triathlon" av Joe Friel).

Eg har alltid triatlon i bakhodet. Frå Ironman 70.3 Haugesund/Norway i 2013.

Eigentleg så er base 1 den første perioden i eit strukturert treningsprogram fram mot ein triatlonkonkurranse.

Periodane består av prep, base 1, base 2, base 3, build 1, build 2, peak og race week, etterfølgt av "transition".

Til saman så omfattar periodane fram til konkurransenein varighet på rundt 20 veker, men dette er svært individuelt. 

Utsikt frå sykkelsetet over Seljordsvatnet i går - i underkant av 1,5t med låg-middels intensitet. Det er midt i blinken.

Nå har eg ikkje planlagt noko triatlonkonkurranse dette året, dermed fokuserar eg berre på basistreninga og droppar "build"-periodane. Eg skal dra ut både base 1, base 2 og base 3 over lengre tid, ca eit halvt år, eventuelt fram til hausten. 

Det kjennest godt og riktig.

Føtane mine treng tid til å bygge opp ein ny plantar fascie (aponevrose, kall det kva du vil), eg treng tid og overskot til å trene mange økter med nok restitusjon imellom, og kroppen min treng å venne seg til å trene sjølv om den helst vil dovne hen på sofaen.

Eg veit ikkje om eg har kome inn i denne "zen-fasen" i idrettsskadar , der den skada atleten har akseptert at ho/han har ein skade og endeleg har funne ut korleis ho skal trene/rehabilitere seg, og rette inn livet etter dette.

Uansett, så kjennest opplegget mitt utruleg bra.

Ei utfordring blir å trene ofte nok, det har eg forsømt før. Samtidig skal øktene i base 1 vera lette til moderat, helst rundt "sone 2". Eg har definert min sone 2 for mange år sida, og har danna meg eit bilde kor hen grensa ligg for meg i puls.

Men eg er ikkje så nøye. For meg så betyr denne basistreninga nå at eg skal trene variert og ofte, og at intensiteten skal vera såpass låg at eg kan restituere meg i løpet av ein dag, anten frå gårsdagens økt, eller frå to dagar tidlegare.

Og det er heilt greitt om pulsen stig i løpet av ei økt fordi det er "moro å sykle opp bakken" men samtidig så skal eg allikevel bremse meg ved å halde eit auge på pulsklokka.

"Kvilepuls før treningsøkt" eller kva skal eg kalle dette...

Eg lar meg fort rive med ved fint vêr og fin utsikt og godt humør som plutseleg dukka opp etter ein halv times sykling. Men ein times tid med intens sykling kan for tida kreve eit par-tre dagar restitusjon (faktisk), så då held eg meg heller til roleg sykling og gjer det litt oftare.

Her i huset er det Lukas om restitusjonsansvarleg - han er svært dyktig til dette! 

For ja, med dette mildvêret som har vore og ser ut til å fortsette, så går det faktisk fint an å sykle ute i midten av februar også i Vest-Telemark.

Eg hadde jo lyst til å gå litt på ski, og ikkje minst, stå på snowboard denne vinteren, men vêret får eg ikkje gjort noko med, og sykling er lettvint og moro, og enklare å få til reint praktisk samanlikna med ein skitur.

Så nå skal eg spandere ein sykkelvask på Hardrocx'en, for den har virkeleg ikkje fortent å stå med inntørka salt- og asfaltstøv etter gårsdagens sykkeltur.

Og sidan det er så fint vêr blir det nok rusletur med Lukas før det blir mørkt.

Forhåpentlegvis.