MuleBar - energibar HunzaNut - min nye favoritt

Utan energi kjem me ingen stad - verken i dagleglivet eller på trening.
Så energi skal til.

Og i tillegg til den mentale energi som får ein til å kaste seg ut døra ikledd løpetøy eller trillande på landeveissykkelen, så er det også viktig med energi i form av kaloriar.
Mat.
Eller drikke.
Energibarar er pakka ned til ein forutsigbar porsjon energi, har lang haldbarhet og også forutsigbar smak og energiinnhald, samanlikna med f.eks. brødskiver eller banan.

Eg har for fleire år sida prøvd energibarane frå Mulebar (les innlegget her), sidan eg likar konseptet deira. Den smaksretninga eg prøvde den gangen ("Apfelstrudel"), var veldig god også. Litt søt kanskje, men veldig god.
Men etter å ha prøvd fleire variantar av MuleBar, har eg fått meg ein ny favoritt: "HunzaNut".

Så denne har eg bestilt meg fleire av etterpå, og hatt den med i løpebelte som nødmat i tilfellet eg skulle gå tom for energi. Det har funka fint, sjølv om eg stort sett har ete den til tross for at eg eigentleg hadde nok energi igjen. Berre fordi den er så god..

Den har altså aprikos og valnøtter som hoved- og smaksgivande ingrediens. Det eg likar med Mulebar i tillegg til den gode smaken, er at dei brukar ein god del av ingrediensane frå Fairtrade-godkjente produsentar. Det gjeld ikkje alle smaksvarianter. Dessutan er emballasjen visstnok komposterbar. Det har eg ikkje prøvd, men tanken er god. Havnar emballasjen i naturen, blir den faktisk borte etterkvart. Vanleg plast er ikkje nedbroten for etter mange tusen år...

Denne energibaren er nok best eigna for rolege løpeturar, sykkelturar eller turar i fjell og mark der intensiteten ikkje er så høg, eller er ein kan ta seg ein pause. Konsistensen av sjølve baren er riktignok "saftig" nok og ikkje tørr, og dermed lett å svelge, men det er store bitar av aprikos i baren, så du kan ikkje berre stappe den i deg i stor fart og høg pustefrekvens. Den skal nytas.

HunzaNut'en er ikkje spesielt klissete, ikkje eingong etter å hva vore med i drikkebelte på rundt 25gradar i sola. Emballasjen er forresten også lett å opne (det finst andre barar som er heilt håplause - nokre må du dra og rive i, mens andre får du berre av ein flik av gangen).

Heile baren er på 56gram. Ein fin liten snacks. Det er mange barar som er rundt 50-60gramm. Du får i underkant av 200kcal per bar (192kcal for å vera nøyaktig).
Det som eg likar så godt ved akkurat "HunzaNut"-varianten er at den inneheld mest tørka aprikos, og ikkje syrup eller korn. Heile 32% er tørka aprikos. På dei andre variantane er det ofte rissyrup som er hovedingrediensen. Ikkje på denne her...

Dette er ingen energibar for folk med matallergiar derimot. Den inneheld jo nøtter, og korn (havre), og soya, noko som mange med matallergi reagerar allergisk mot.
Men - korleis er smaken da?
Den smakar aprikos - faktisk!
Ikkje alle energibarar som kallar seg "eple" eller "mango" smakar eple eller mango. Eller aprikos. Mens denne her smakar akkurat som navnet sitt antyder. Den smakar tørka aprikos, berre mindre påtrengande. Så har den ein meir saftig konsistens og nøttebitar - den glir liksom lett ned.

Det har hendt at eg har tatt meg ein slik også om eg ikkje har trent, f.eks. til lunsj. Berre fordi den er så god - med så mykje tørka frukt og litt valnøtt (7%) så er den også litt sunn, tenker eg. I alle fall på lik linje med ei brødskive. Berre at den smakar bedre.

Lukas fekk ikkje smake. Det syntest han ikkje var så greitt. Men han har ingen problem med varierande blodsukker og humør - han er aldri sur på tur - dessutan finn han mange - ehem - "godbitar" undervegs som gir han energi. Så han var berre bakgrunnspynt her :)

Eg er forresten (dessverre) på ingen måte sponsa av MuleBar, så denne testen her kjem rett og usensurert frå hjartaet - og magen sjølvsagt.